του Γιάννη Σταμούλη
Πριν τρία χρόνια σε ένα κείμενο για τις καταστρεπτικές δασικές πυρκαγιές με τίτλο
σημείωνα: Σήμερα όμως μετά από τόσες καταστροφές σε αυτή τη χώρα, μετά από τόση δημόσια συζήτηση, μετά από τέτοια προβολή και ενασχόληση της κοινής γνώμης με τις πυρκαγιές μπορεί να ισχύουν οι παραπάνω κατηγορίες αμελείας:
"Ποιος άραγε κάτοικος αυτής της χώρας μπορεί να μην είδε, να μην άκουσε, να μην πληροφορήθηκε για τους κινδύνους της πυρκαγιάς, για τα καταστροφικά αποτελέσματα της πυρκαγιάς.
Νομίζω πλέον ότι στο απεχθές αυτό έγκλημα του εμπρησμού, αυτή η «ενσυνείδητη αμέλεια» στην πλειονότητά της συνταυτίζεται και προσεγγίζει τον «ενδεχόμενο δόλο» καθώς νομίζω ότι στην πλειονότητά τους αυτοί οι «αμελείς εμπρηστές» γνωρίζουν ότι από την αμέλειά του μπορεί να έλθει το καταστρεπτικό «αξιόποινο αποτέλεσμα»
Γιατί αυτός που το αυγουστιάτικο μεσημέρι με τον αέρα να φυσάει στ αυτιά του, αποφασίζει είτε να κάψει τα ξερόκλαδα του, είτε να κάψει τα σκουπίδια του, είτε να κάνει υπαίθριο μπάρμπεκιου στα πεύκα, είτε να κάνει θερμές εργασίες με τροχό, κόλληση στο ύπαιθρο, η να κυκλοφορήσει με το σπινθηροβόλο όχημά του στην ύπαιθρο, γνωρίζει πλέον σοβαρά και με σιγουριά ότι από την πράξη του ενδέχεται να παραχθούν καταστροφές. Απλά «εγκληματικά» αδιαφορεί."
